Okryła mnie zima

Okryła mnie zima

O zimie nikt nie pamięta.

Co zimnym puchem osłania dusze,

Serce zamienia w lód.

Odłamek szkła

Jak rozpacz potrzeaskanego lustra

Wpadł w moje oko

Zamieniajac życie w nieistnienie,

Egzystencję lodowego bytu.

W moim sercu zaległa zima,

Wiejąc chłodem nieczułości,

Bez uśmiechu, bez rozpaczy,

Bez radości, bez łez.

Nawet pustke wokół

Wypełnia szklana tafla,

Chroniąca duszę przed światem.

Pozostała tylko modlitwa

O promień co odbije blask

Tysiecy białych luster

W szklanych oczach

Nieruchomo wpatrzonych w dal.

Jednak nie widzacych.

Widzących inny, piękniejszy świat.

Tutaj w moim sercu położył się cień

Zamarznietego serca.